18+

Vorig jaar had ik het er al eens over, de Duggar Family in de USA.

18 kinderen, ik kon het me met de beste wil van de wereld niet inbeelden en wilde er zelfs niet aan denken, het idee alleen al bezorgde me nachtmerries.

Maar zie, God en zijn "mysterious ways" hebben dan toch de weg nog eens gevonden naar ginder, want nummer 19 is onderweg! Terwijl binnenkort ook het eerste kleinkind zich aankondigt.

Mme Zsazsa, als uw kind ooit de weg naar buiten heeft gevonden, weet je wat u te doen staat :-) Ge kunt misschien uw schoon luierzakje naar ginder sturen als cadeautje, een heel nieuwe markt wacht op u!

Leg-uit

Ik wil een nieuwe.

Lay-out dus.

Wie legt mij uit hoe ik dat hier voor mekaar krijg?
Die voorbeeldsjablonen van blogspot vind ik maar niks :-(

Boeketje thee

Om niet altijd een bloemetje af te geven of een onpersoonlijk envelopje met wat geld in, is dit wel een leuk alternatief:


Een "theeboeket", samengesteld uit een selectie thee, choc-o-laitsticks, een potje advocaat en koekjes.

Kleinebroer had zijn eigen mini-versie om af te geven aan de kerk:


Besteld bij Tas Te

Het grote boek van Kikker en Haas

Niet alleen ben ik al jaren fan van Guido van Genechten, en dan meer bepaald van zijn konijtje Rikki, ook de boeken van Max Velthuijs kan je hier ten huize BB meerdere keren in de boekenkast ontdekken.

Welk boek konden we dan beter schenken aan de kindjes en de lieve verzorgsters van de crèche als afscheid van kleinebroer dan "Het grote boek van Kikker en Haas"?

Wij kozen voor de grote hardkartonnen versie, ideaal om voor te lezen voor een groep kinderen, met hele grote prenten in de vrolijke, speelse kleuren zoals we die van Velthuijs gewoon zijn. Stevig genoeg ook om nog vele grijpgrage handjes te overleven de komende jaren.

Dingen die je een kind nooit (of toch bijna nooit) hoort zeggen

"Mama, wanneer eten we nog eens spruitjes?"

"Ik ben moe, mag ik nu al gaan slapen" (om 18u)

"Neen, dank u, daar heb ik nu geen zin in" (als antwoord op de vraag "wil je een snoepje?"

Pulp Fiction

Oh man, dees is echt een bangelijk lieke!

Grotebroer, de filosoof

Reactie van grotebroer op het feit dat ik mijn portemonnee kwijt ben:

"dat gebeurt soms wel eens in het leven hé, soms verlies je wel eens iets"

Kronkeldiedonkel

Echt, soms vraag ik mij af hoe grotebroer de wereld eigenlijk ziet *zucht*

BB: De oudste mens die ooit geleefd heeft, was Jeanne Calment. Dat was een mevrouw in Frankrijk, die 122 jaar is geworden. Er is nog nooit op de hele wereld iemand anders geweest die zo oud is geworden als die mevrouw.

grotebroer: Ik ga dat ook worden. Of neen. Dat zal niet gaan. Want kijk, ik heb hier een muggenbeet.

Welterusten... Kleine Beer

Welterusten... Kleine Beer van Martin Waddell

Maandenlang was het de favoriet van grotebroer voor het slapengaan.

Ikzelf vind het een fantastisch mooi boek! Met prachtige tekeningen, heel zacht en lieflijk getekend, geruststellend ook, zodat het verhaal over "bang zijn in het donker" toch niet angstig overkomt.

En dan het einde, zo mooi:

"Kijk, ik heb de maan voor je gehaald"

Ik smelt elke keer weg als ik dat stukje voorlees.

Enkele dagen geleden zeurde kleinebroer voor het slapengaan "ikke ook aaltje leze mama". Plots besefte ik dat ik al wel vaker verhaaltjes had voorgelezen voor hem, maar altijd overdag, zomaar, tussendoor. Grotebroer daarentegen weigert te gaan slapen zonder zijn verhaaltje-voor-het-slapen-gaan.

En zo komt het dus dat de geschiedenis zich herhaalt ten huize BB. Reeds enkele dagen lees ik, lekker knus samen met kleinebroer in onze relaxzetel, het verhaal van Kleine Beer die niet wil slapen omdat het donker is.

Wonderbaarlijk ook hoe hij na slechts enkele dagen het verhaal al een beetje mee vertelt als ik het voorlees en vooral hoe dit voorleesmoment het enige moment van de dag is dat kleinebroer zijn kwebbel eindelijk stilhoudt :-)

Moed/t

Het ontbreekt me momenteel aan moed om hier te schrijven.
Soms voelt het aan als een "moet" in plaats van een "mag".

Ik zou anders veel willen vertellen, veel willen zagen ook, maar de fut ontbreekt om het hier van me af te schrijven.

Vakantieplanning

Voilà, een uurtje of 2 werk op zondagnamiddag en de hele grote vakantie is in een planning gegoten.

Wie is waar wanneer? Ik denk dat dat toch wel de hoofdvraag is bij vele gezinnen met kinderen als de grote vakantie wat dichterbij komt.

Hier gaan ze afwisselend naar speelplein/crèche, blijven ze eens een dagje thuis met mama of papa en mogen ze een paar keer naar bomma en bompa. Grotebroer gaat voor het eerst ook 2 weken op sportkamp van de gemeente, wel zonder buitenhuis overnachten. Na het voetbalkamp tijdens de herfstvakantie van vorig jaar, hebben we met een paar mama's onze zonen terug samen ingeschreven.

Het werkt in ieder geval wel: grotebroer stond gisterenavond nachtjes te tellen tot de vakantie en deze middag wilde hij al een kruis zetten over vandaag.

7 jaar!

Wie 7 wordt, verdient 7 feestjes, aldus de redenering van grotebroer.
We hebben ons best gedaan, maar verder dan 4 feestjes zijn we niet geraakt.

Op school (trakteren met ijsjes)
thuis (met bommi en bompi)
thuis (met de vriendjes van de klas)
gaan bowlen:

Hoe overleef ik een feestje thuis met 10 kinderen?

Zo:


Daar dienden dus deze spidermanmuffins voor :-)

Spidermanmuffins

Voor het feestje van grotebroer bestelde ik leuke muffinvormpjes van Spiderman bij Patchshopgirl.

Een échte aanrader: supersnelle service en héél vriendelijk!

Soit, ik ben dan maar aan het bakken geslagen.

Spidermanmuffins dus.

Zo moet het NIET:


Zo dus WEL:


Blijkbaar zijn de vormpjes iets té soepel en zijn ze de eerste keer helemaal uitgelopen. Met behulp van ergens-vanachter-in-de-kast-gevonden witte muffinvormpjes is het dan toch in orde gekomen: gewoon het spidermanvormpje in een wit vormpje gezet als extra ondersteuning en... tadaaaaaa!!!

Verander je leven

Ik blijf dus maar afvallen, voor diegenen die het willen weten :-)

Ik ben bijna aan de -20 kg, nog 2 te gaan!

Ik hoop dat het me lukt voor we op vakantie vertrekken binnen 2 weken.

CBFA attest

Het eerste deel van de verzekeringsmodules zit erop *oef*

Voor levensverzekeringen behaalde ik 79%.
Voor ongevallenverzekeringen behaalde ik 76%.

Het kostte me veel tijd, nog meer slaap en massa's stress.

Het zorgde ervoor dat mijn huishouden de afgelopen weken nog puinhopiger werd dan het al was.

Het bracht grotebroer helemaal van de kaart, waardoor hij op school meerdere keren blokkades kreeg en helemaal de kluts kwijt was.

Het maakte kleinebroer nog opstandiger en peuterpuberiger en bracht ons tot op de grenzen van de wanhoop.

't Is dat het de toekomst voor ons allemaal wat comfortabeler maakt, want anders...

CBFA-attest

Herinneren jullie je deze ellende nog?

Dit jaar hang ik er weer aan voor enkele weken cursussen.

Ditmaal voor het behalen van het CBFA attest verzekeringstussenpersoon.

Reeds achter de rug:
Wet op de landverzekeringsovereenkomst : 67 %
Burgerlijke aansprakelijkheid: 87%

Nu bezig:
levensverzekeringen (test morgenvroeg en ik kom er maar niet toe om te studeren)

Nog in het vooruitzicht:
ongevallenverzekeringen
autoverzekering
brandverzekering

In totaal bijna 6 weken cursus, 4 in het voorjaar, 2 in het najaar.

Slecht

Ik zou eigenlijk heel hard aan het studeren moeten zijn, maar het lukt me niet vandaag. Motivatie weg, goesting weg, ik heb teveel zorgen.

Het probleem met grotebroer gaat aangepakt worden, maandag worden we al verwacht in het UCKJA, samen met de GON-begeleidster en de juf van grotebroer. Benieuwd wat de kinderpsychiater gaat kunnen zeggen over zijn fantasie en stemmetjes.

Na mijn totaal onverantwoorde en onpedagogische uitbarsting van vorige week, is grotebroer er toch in geslaagd om woensdag, donderdag en vrijdag alleen maar met lachende gezichtjes en dikke pluimen in zijn boekje naar huis te komen. Ergens zou ik er blij mee moeten zijn, maar ik zit er ferm mee verveeld dat ik het op deze manier heb moeten gedaan krijgen. Resultaat: toen hij gisterenavond thuiskwam met één droevig gezichtje, begon hij al direct te wenen en te panikeren toen hij mij zag... Ik heb mijn eigen kind doodsbang gemaakt, wat een slecht mens ben ik toch :-(((

Ik geef het toe: ik begrijp mijn kind niet. En ik denk dat ik ergens diep vanbinnen ook niet wil dat ik hem begrijp. Dat ik enkel wil dat hij een gewoon kind is, normaal, zoals de rest, onopvallend en met de stroom mee. Ik negeer en lach weg, terwijl ik heel diep vanbinnen weet dat dit niet de oplossing is.

Je ziet soms zo van die melige powerpointpresentaties of filmpjes waarin je wordt wijsgemaakt dat kinderen met een handicap hun mama's zouden kiezen omwille van hun geduld en andere fantastische capaciteiten.

Wel, ik ben de meest ongeduldige, meest chaotische en vooral meest irrationele moeder die je maar kan treffen als autistisch kind. Wie het ooit in zijn hoofd heeft gehaald om mij een kind met zoveel zorgen toe te vertrouwen, moet voorzekers niet goed uitgeslapen zijn geweest. Volgens mij ben ik volop bezig met hem te verpesten voor de rest van zijn leven en maak ik zijn problemen alleen maar erger.

Laat het vooral duidelijk zijn: ik hou van grotebroer. Onvoorwaardelijk. Zoveel zelfs dat het pijn doet als ik er nog maar aan denk dat hem iets zou overkomen. Ik wil hem beschermen tegen alles wat stout en lelijk is in deze maatschappij. Ik zou met hem op een onbewoond eiland gaan wonen om ervoor te zorgen dat hij nooit verdriet heeft of zich verlaten voelt. Ik zou mijn leven voor hem geven.

Maar ik ben niet de beste moeder voor hem. En soms vraag ik mij af of het niet allemaal mijn schuld is...

Struisvogelpolitiek

Ik denk dat zowel TB als ik het eindelijk eens zijn dat het maar eens gedaan moet zijn met onze struisvogelpolitiek ivm grotebroer.

Het oudercontact vorige week viel eigenlijk al bij al best mee, dachten wij.

Het telefoontje van de GON-begeleiding deze middag gooide onze wereld helemaal overhoop.

Acute interventie is nodig, dus zitten we eerstdaags weer in het UCKJA, dit keer zelfs samen met de GON-begeleiding, om te bekijken of het probleem overkomelijk is of niet.

Een kind met stemmen in zijn hoofd, je zou als moeder voor minder helemaal door het lint gaan, nietwaar?

Iemand met tips over lectuur of referenties over ASS-kinderen met fantasieën en het niet kunnen onderscheiden van echt of niet-echt, mogen mij altijd contacteren. Ik heb het gevoel dat we het nog gaan nodig hebben.

En daarbovenop werd ons zachtjes, doch uitdrukkelijk aanbevolen, om "geheel vrijblijvend en met het oog op de verre toekomst", toch eens contact op te nemen met een school met een aparte auti-werking. Gewoon, om eens een kennismakingsgesprek te houden en een rondleiding te krijgen. Nogmaals, met het oog op de "verre toekomst".

Wat ik nu nodig heb, is iemand die me zegt dat alles wel goed komt.
Gewoon, dat alles wel goed komt.
Dat alles wel goed komt.

Stoomfestival 2009

Jammer genoeg te laat ontdekt dat Zinzia en Co ook aanwezig waren, anders had ik gezellig met haar kunnen kletsen terwijl onze mannen zich tegoed deden aan een overdosis stoom en treinen :-)

Maar ach, de kindjes (groot én klein) hebben een leuke dag gehad, het was mooi weer, en wat moet een mens anders op een 1 mei-dag, nietwaar?

Zinzia, spreken we in oktober af bij Thomas?

Verander je leven

nieuwe tussenstand van mijn kyalin-project:

Mijn eerste streefdoel is bereikt!!!!!

Vandaag stond het er: 99,7 kg.
Voor het eerst in jaren een gewicht dat nog maar uit 2 cijfers bestaat.
Ik kan het eigenlijk bijna zelf niet geloven.

In totaal -12,3 kg op 8 weken, dit overtreft al mijn verwachtingen!

Effe schetsen: Ik ben tot nu toe 1/9 van mezelf verloren, 1/4 van het totale gewicht dat eraf moet.

Ik ben 2, bijna 3 kledingmaten, versmalt, daaraan merk ik het het beste.

Oh ja, en ik fiets terug. Ook al meer dan 8 jaar geleden dat ik dat nog gedaan had. Zonder verpinken fiets ik heen en weer naar school, kleinebroer achterop, om samen grotebroer te gaan halen.

En ik zwem nog steeds, voorlopig maar 1 keer per week om organisatorische redenen, maar het doet deugd en elke keer slaag ik erin om meer baantjes te doen in dezelfde tijd. Stilletjes opbouwen dus, ik ga zo dan toch nog aan mijn brevet van 1000 m geraken :-)

Pasen 2009

Oeka ni kostjes ete

KLeinebroer eet niet graag korstjes. Hij eet ze wel op, uiteindelijk, maar meestal gaat het gepaard met heel veel vleierij, omkoperij en soms ook met de nodige decibels en als-ge-nu-ni-maakt-dat-ge-uw-korstjes-begint-op-te-eten-hé!

Gisterenochtend was ik al vroeg op stap met grotebroer en bleven kleinebroer en papa samen thuis.

Terwijl kleinebroer zijn boterhammetje opat, maakte papa de afwasmachine leeg en rommelde wat op.

Trots riep kleinebroer "alles op" en mocht hij van tafel.

Pas toen papa de tafel begon af te ruimen, ontdekte hij hoe het kwam dat kleinebroer voor één keer zonder zeuren zijn korstjes had opgegeten:

Hij had ze netjes in zijn drinkbeker gepropt :-)

Verander je leven

nieuwe tussenstand van mijn Kyalin-project:

-8,9 kg op 5 weken

Ondertussen ben ik ook terug gaan zwemmen.

Maandag nog stroef en amper aan de overkant rakende, gisteren al heel wat vlotter en telkens een over-en-weer van het zwembad! Soms had ik echt het gevoel dat ik kon blijven zwemmen, heerlijk om weer zoveel energie te hebben!

Nu alleen nog iets aan mijn chagrijnig humeur doen en dan is TB ook weer tevreden :-)

Ik moet trouwens heel dringend gaan winkelen.
Momenteel heb ik nog welgeteld 1 broek die me past.
En dan nog, zelfs die moet ik regelmatig optrekken :-)

Ten laatste binnen twee weken hoop ik mijn eerste streefdoel bereikt te hebben!

Watje

Ik ben een watje.

Een sentimentele trien.

Ik kan ze niet tegenhouden, ze (de tranen) komen vanzelf.
En liefst op de meest onmogelijke momenten.

Ik huil om een liedje, een lach, een gezicht.

Triestige passages in een film kom ik niet droog door en de ellende van het nieuws bezorgt mij altijd een krop in de keel.

Ik ben ook een onvervalst romantica.

Jarenlang heb ik gedroomd van mijn eigenste sprookje: de prins op het witte paard, het sprookjeshuwelijk met een prachtig wit kleed, bloemenmeisjes, een huwelijkstaart met 5 verdiepen, een onvergetelijk feest en een leven dat nog lang en gelukkig zou duren.

Ondertussen ben ik vele jaren wijzer en het aantal scheidingen en breuken in onze vriendenkring hebben mij op dat gebied flink ontnuchterd.

En toch begint het soms te kriebelen. Dan hoor ik plots een liedje en denk ik "hé, dat moet er zeker bij zijn als ik ooit trouw".

Zoals dit:


of dit:


of dit:


En zo zit ik hier al heel de avond mijn kostbare tijd te verdoen.

Op zoek naar sentimentele liedjes, terwijl ik eigenlijk zoveel andere dingen had kunnen doen.

Ik ben een watje.

Dat is saai

Eindelijk ben ik erachter gekomen dat grotebroer met "dat is saai" of "ik vind dat saai" wil zeggen dat hij er bang voor is, dat hij niet weet waar hij zich aan kan verwachten, dat het hem afschrikt en daarom kiest om zijn verdedigingsmechanisme in gang te zetten. En omdat hij zijn angst niet kan verwoorden, gebruikt hij een zinnetje dat hij waarschijnlijk ooit eens heeft opgepikt van iemand in een situatie die voor die persooon saai was.

Het grootste gevaar

zien we niet komen!

Omdat ik hoop dat alle treinbestuurders, en vooral mijn TB, dit nooit hoeven mee te maken:

Een dagje uit met Thomas - editie 2009

Het is zover: je kan reserveren voor "een dagje uit met Thomas - editie 2009"!

Wij hebben onze kaartjes al besteld, voor zaterdag 24 oktober 2009.

Een dagje uit met Thomas - editie 2009

De Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij organiseert ook dit jaar weer:

EEN DAGJE UIT MET THOMAS
(klik op evenementen - daarna in de lijst links op "een dagje uit met Thomas")

De data staan nog niet 100% vast, maar op de site spreekt men van 24 en 25 oktober (en 23 oktober onder voorbehoud).

Kaartjes bestellen kan waarschijnlijk vanaf april 2009.

Hou de site goed in de gaten of schrijf je in op de nieuwsbrief!

Ook nog trots

op grotebroer, want sinds woensdag kan hij fietsen zonder zijwieltjes!!!

We hadden het eigenlijk kunnen weten, dat hij zelf zijn "moment de gloire" zou gekozen hebben. Stappen deed hij ook pas toen hij bijna 18 maanden was, van de ene dag op de andere. Rechtgestaan, beginnen stappen en nooit meer gestopt :-)

Idem dus met het fietsen: twee keer heen en weer in de straat gefietst met papa die hem vasthield door middel van een sjaal (onder zijn armen gebonden). De derde keer hield papa enkel nog het uiteinde vast en de vierde keer fietste hij alleen.

En nu gaat hij er als een speer vandoor, het lijkt wel of hij nooit anders gedaan heeft.

Hier hangt hij nog aan de sjaal:


En hier kan hij het al helemaal alleen:

Verander je leven,

Tussenstand van mijn kyalin-project:

De protëinesupplementen vallen mee, sommige zijn niet te vreten, anderen best wel lekker. Ik heb ondertussen via-via nog een pakket met verschillende Nutripharm producten op de kop getikt, dus ik kan eindeloos variëren.

Voorkeuren zijn momenteel de puree met gevogelte, de champignon- en kippevelouté, de vanillepudding en de poire Belle Hélène. De ontbijtrepen zijn allemaal even lekker en ideaal als ontbijt 's morgens: vlug meegenomen in de handtas en opgegeten terwijl ik op het werk mijn mails check.

De eerste dagen snakte ik naar eten, een hele dag door. Alles en iedereen die ik tegenkwam, veranderde in een heerlijk bord spaghetti carbonara of een portie friet met stoofvleessaus en mayonnaise. Ik stilde mijn goesting met sla en komkommer en wokte 's avonds de meest waanzinnige groentencombinaties door elkaar, alles om maar niet te moeten toegeven aan die onweerstaanbare drang naar de verboden vruchten.

Maar het resultaat is er dus.

-3,3 kg op 7 dagen

Ik ben heel trots op mezelf :-)

Stoomfestival 2009

meer info HIER

Verander je leven,

begin bij jezelf.

Of zoiets toch.

Het is een feit dat ik mij al lang niet goed voel.
Poor, stupid and ugly, ik heb het er al eens over gehad.

Soms heb je dan een extra duw nodig om je leven terug bij elkaar te rapen.
Om terug te vechten en te laten zien dat je het wél kan.
Dat je wél iets waard bent.

In mijn geval is dat de vaststelling dat ik, sinds de komst van de kinderen, amper een twintigtal foto's heb waar ik samen met hen opsta, en dit op een totaal van meerdere duizenden foto's.
Omdat ik er altijd wel voor zorg dat ik de foto's trek.
Of altijd verdwijn op de momenten dat er foto's worden getrokken.

En de opmerking van grotebroer, de-waarheid-uit-de-kindermond-komende, dat ik toch wel een dikke buik heb en of daar dan misschien weer een babietje in zit?

Niet te vergeten de verschrikkelijke vernederingen telkens ik een nieuwe garderobe nodig had.

Of gewoon het gevoel dat de "ik" die in dit lijf zit, niet overeenkomt bij het beeld dat dit lijf oproept als je het ziet.

Soit, ik ben te dik, te lelijk, en ik ben het beu!

Duhus, start ik donderdag aan een nieuw leven.

Voor- en tegenstanders genoeg, ik heb mij in ieder geval genoeg geïnformeerd en laat mij ook begeleiden, dus kom maar op met jullie commentaren, ze kunnen mij niet deren.

Ik ga ervoor!!!

Donderdag start ik met het Kyalin proteïnedieet en mijn eerste streefdoel is een gewicht dat maar uit twee cijfers bestaat in plaats van drie.

371 km

371 km

Dat is, althans volgens Google Maps, de afstand tussen Antwerpen en Londen.

Een wereld van verschil, dacht ik toch zo.

Er ligt een zee tussen.

Ginder spreken ze Engels.

En frietjes heten daar "chips", de cultuurbarbaren.

Waarom het allernieuwste prestigeproject in Antwerpen dan persé de "Londen Tower" moet genoemd worden, is mij een raadsel.

Ja, ok, het project is toevallig gelegen aan de "Londen"straat in Antwerpen. Hoe origineel kan je dan zijn, als architect *roloog*

Noem het dan "Antwerp Tower", of "North Tower", of "Rubens Building", voor mijn part zelfs "Lange Wapper"!

Maar blijf toch vooral je Antwerpse eigenheid trouw, in plaats van de zoveelste ver-engels-ing van een project waar wij als Antwerpenaar fier op zouden moeten zijn!

Tom Barman en de MIA's

Wil iedereen nu eens stoppen met op de kap van Tom Barman te zitten?

Ok, dat hij rookte tijdens de uitreiking van de MIA's, live uitgezonden op de openbare omroep, was geen goed voorbeeld. Foei Tommeke en dakketnooitmeerzie!

Maar dat iedereen nu schande spreekt over het feit dat hij overduidelijk zijn teleurstelling en verontwaardiging liet blijken omdat Milow de prijzen voor zijn neuzen wegkaapte, dat is er toch wel over hé.

Komaan, er is toch geen mens die kan beweren dat die eendagsvlieg al zoveel meer en/of beter gepresteerd heeft dan Deus de voorbije jaren?

Hoe is het trouwens mogelijk dat een cover van 50 Cent, in een verschrikkelijk ambetante en op de zenuwen werkende versie, wordt uitgeroepen tot beste Belgische song van 2008? Wie kan mij daar een zinnige uitleg voor geven?

Neen, den Tom heeft overschot van gelijk.

Milow sucks!

De show was saai.

En Deus is dus nu officieel de meest ondergewaardeerde Belgische groep.

Dat verdient pas een MIA, godverdomme!

Beste Mijnheer Verschueren,

Ge hebt in het verleden al vaak dingen gezegd waar mijn haren van omhoog kwamen, maar nu kan ik u voor één keer alvast volmondig gelijk geven:

"Sjieken is mottig en vuil"

Het was precies een bende koeien op tv, gewoon walgelijk!

De wereld is om zeep

"De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij
Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn"

Hoe luchtig dit liedje van Urbanus ook was, in tijden van onbegrijpelijk en onbevattelijk nieuws is het altijd het eerste wat in mij opkomt.

Is de wereld echt om zeep? Neen, niet echt.

Maar hij bleef wel even stilstaan vandaag...

Nu heb ik altijd wel veel praat, hier heb ik echter geen woorden voor.

Alleen maar tranen.

Oneindig veel tranen...

In memoriam

Sam Khaldi
05-03-1959 - 10-01-2009

Sam was de oprichter en bezieler van keukengeheim, auteur van kookboeken, organisator van kookworkshops, cateraar en nog zoveel meer. Veel minder gekend dan Piet Huysentruyt, maar volgens mij veel eerlijker en jovialer, een man vol passie voor zijn vak en de kunst om dat vak - en vooral zijn passie - door te geven aan de mensen rondom hem.

Sam, ze hebben een aanwinst gedaan met u in de hemel, ze gaan in ieder geval nog nooit zo'n lekkere rijstpap hebben gegeten als nu.

Het ga je goed daarboven xxx

Blogs Awards '08

Volgens mij weet ze het zelf nog niet (of is ze zo bescheiden van er niet mee op te scheppen), maar onbegrijpelijke is genomineerd met haar blog voor de Blogs Awards '08 in de categorie "Maatschappij".

Een warme oproep dus om massaal op haar te stemmen HIER!

Stemmen kan tot zondag 25 januari 2009!

Ik ben toch een vod, ja

Gisterenavond voor het eerst sinds lange tijd nog eens op stap geweest zonder man of kinderen, pfieuw, dat heeft deugd gedaan zeg!

Na een korte tussenstop in Mechelen belandden we in Leuven, alwaar een "lieve" forumvriendin haar 35ste verjaardag vierde.

Met optreden van een wreed tof groepke, ongelooflijk knappe andere forumvriendinnen, drank en hapjes, een aangrijpende speech, een toast aan een dierbare en veel ambiance.

Alleen jammer dat ik ook nu weer niet bij iedere forumnaam een gezicht kan plakken. Mezelf in de groep gooien is écht mijn ding niet en het feit dat iedereen zo slank en mooi en hip en vlot was, gaf mij al helemaal het gevoel dat ik er maar bij hing voor spek en bonen.

Goed voornemen voor 2009 dus:
- MEER zelfvertrouwen kweken
- mezelf WEL mooi vinden
- geloven dat ik WEL iets waard ben

Met dank aan mijn co-pilote, ik was uiteindelijk om kwart voor 3 thuis, mét aangevroren ruiten :-)

Ik word gek

Als er nu nog iemand die ik ken (al is het maar van op het internet of familie van het zevende knoopsgat) zwanger wordt, stort ik in. Wat ik mankeer, weet ik niet, maar ik wil nog een kindje. En toch ook weer niet. En dan weer wel. En nu weer niet.

Gek, gek, gek, word ik ervan, aaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrrrggggggggggggggghhhhhhhhhhhh!!!

Sorry Geert,

ik vond je dit jaar niet grappig. Ik weet niet wat het was, maar je werkte mij danig op de zenuwen gisterenavond. Zodanig zelfs dat ik van pure ellende toch maar achter de pc ben gaan zitten om de familiefoto's van 2008 te organiseren, en dat wil al wat zeggen (Ik dacht eerst nog te strijken, maar dat vond ik er toch een beetje over, zo vervelend was je nog net niet).

Jouw uitsmijter daarentegen was wél om te lachen!

Het komt allemaal wel goed

Sinds vandaag ben ik er heel wat geruster in: de wereld zal zo snel nog niet om zeep gaan. Getuige daarvan de ongelooflijke discipline van zowel auto- als vrachtwagenbestuurders deze ochtend op de Ring rond Antwerpen, zo ergens tussen 8 en half negen. Allemaal netjes achter elkaar, tegen 90km/u (omwille van het smogalarm, remember?). Geen laagvliegers, straaljagers, gesjeesde Hollanders of opgefokte Johnny-bakken die je voorbijscheuren nog voor je ze gezien hebt. Neen, het was mooi om te zien. En het was vooral schoon om zo het nieuwe werkjaar in te zetten.

Of zouden ze allemaal nog zo zat zijn geweest van de festiviteiten gisteren?

Oudejaarsmenu

Op speciaal verzoek van grotebroer:

Nieuwjaarsbrief

Grotebroer zong:

't oude jaar is weer voorbij
ik sta hier met mijn nieuwjaarsbriefje.
luister dus maar heel goed naar
de boodschap van je hartediefje:
veel geluk in 't nieuwe jaar,
een bloempje hier, een kusje daar.
't zonnetje schijnt nu elke dag,
je krijgt mijn aller aller liefste lach.

Mama las voor kleinebroer:

Piepeloe, piepeloe,
doe nu eens je oogjes toe.
Kusje hier en kusje daar
voor het nieuwe jaar!