Welterusten... Kleine Beer van Martin Waddell
Maandenlang was het de favoriet van grotebroer voor het slapengaan.
Ikzelf vind het een fantastisch mooi boek! Met prachtige tekeningen, heel zacht en lieflijk getekend, geruststellend ook, zodat het verhaal over "bang zijn in het donker" toch niet angstig overkomt.
En dan het einde, zo mooi:
"Kijk, ik heb de maan voor je gehaald"
Ik smelt elke keer weg als ik dat stukje voorlees.
Enkele dagen geleden zeurde kleinebroer voor het slapengaan "ikke ook aaltje leze mama". Plots besefte ik dat ik al wel vaker verhaaltjes had voorgelezen voor hem, maar altijd overdag, zomaar, tussendoor. Grotebroer daarentegen weigert te gaan slapen zonder zijn verhaaltje-voor-het-slapen-gaan.
En zo komt het dus dat de geschiedenis zich herhaalt ten huize BB. Reeds enkele dagen lees ik, lekker knus samen met kleinebroer in onze relaxzetel, het verhaal van Kleine Beer die niet wil slapen omdat het donker is.
Wonderbaarlijk ook hoe hij na slechts enkele dagen het verhaal al een beetje mee vertelt als ik het voorlees en vooral hoe dit voorleesmoment het enige moment van de dag is dat kleinebroer zijn kwebbel eindelijk stilhoudt :-)
1 opmerking:
Mooi zo, lezen is hier vaste prik 's avonds en ik merk hier net het omgekeerde: met de grootste komt het er nu minder van omdat de kleinste me al zo lang opeist, maar als het bij allebei lukt dan is dat des te fijner (en anders dan leest onzen oudste toch zelf nog wat hoor) en je boekje ken ik nog niet, maar ik heb de indruk dat het een heel mooitje is.
Een reactie posten