Met/zonder

Enkele weken ben ik nu bezig met grotebroer het verschil aan te leren tussen "met" en "zonder".

Hardnekkig bleef hij de twee verkeerd gebruiken, zodat hij altijd een boterham "metzonder" boter vroeg of een appel "metzonder" schil.

Geen probleem voor een gewoon kind, die maken op een dag de juiste klik. Bij grotebroer zorgt zijn ASS echter voor een afwijkend woordbeeld waardoor hij het begrip gewoon niet vat. Soit, ik bespaar u de uitleg, maar neem het maar van mij aan dat het voor hem gewoon niet te snappen valt. Hij moet het dus gewoon aannemen, nazeggen en vanbuiten leren.

En zo werd het dus een spelletje. Elke keer grotebroer iets "metzonder" vroeg, verbeterde ik hem.

Maar ik gaf de moed niet op, want ik weet dat hij intelligent genoeg is en dat het bij hem gewoon wel lukt, ooit, op een dag.

Zondagochtend ligt grotebroer in ons bed. We soezelen nog wat verder, het is nog te vroeg om op te staan. Het is stil. Plots veert hij recht.

grotebroer: mama, weet je wat ik kan?
BB: neen, jongen, vertel het eens.
grotebroer: een appel... ZONDER schil!

Ik vlieg rond zijn nek en knuffel hem bijna plat! Zo trots ben ik op mijn flinke jongen! Eindelijk heeft hij het dus begrepen. En het is nog niet alles, hij gaat nog verder!

BB: flink zeg. En wat nog?
grotebroer: een citroen zonder schil!
BB: ook knap! En wat nog?
grotebroer: een mandarine zonder schil!

Ik besluit hem te testen:

BB: en wat zeg je dan als je een boterham wil waar geen boter op ligt?
grotebroer: een boterham... metzonder boter

Zucht.
Héle diepe zucht.

Woordbeeld "fruit zonder schil" is dus ok, nu de volgende categorie aanleren.

En naast trots ben ik toch ook weeral verdrietig.
Waarom moet het allemaal zo moeilijk gaan voor hem?