Verander je leven,

begin bij jezelf.

Of zoiets toch.

Het is een feit dat ik mij al lang niet goed voel.
Poor, stupid and ugly, ik heb het er al eens over gehad.

Soms heb je dan een extra duw nodig om je leven terug bij elkaar te rapen.
Om terug te vechten en te laten zien dat je het wél kan.
Dat je wél iets waard bent.

In mijn geval is dat de vaststelling dat ik, sinds de komst van de kinderen, amper een twintigtal foto's heb waar ik samen met hen opsta, en dit op een totaal van meerdere duizenden foto's.
Omdat ik er altijd wel voor zorg dat ik de foto's trek.
Of altijd verdwijn op de momenten dat er foto's worden getrokken.

En de opmerking van grotebroer, de-waarheid-uit-de-kindermond-komende, dat ik toch wel een dikke buik heb en of daar dan misschien weer een babietje in zit?

Niet te vergeten de verschrikkelijke vernederingen telkens ik een nieuwe garderobe nodig had.

Of gewoon het gevoel dat de "ik" die in dit lijf zit, niet overeenkomt bij het beeld dat dit lijf oproept als je het ziet.

Soit, ik ben te dik, te lelijk, en ik ben het beu!

Duhus, start ik donderdag aan een nieuw leven.

Voor- en tegenstanders genoeg, ik heb mij in ieder geval genoeg geïnformeerd en laat mij ook begeleiden, dus kom maar op met jullie commentaren, ze kunnen mij niet deren.

Ik ga ervoor!!!

Donderdag start ik met het Kyalin proteïnedieet en mijn eerste streefdoel is een gewicht dat maar uit twee cijfers bestaat in plaats van drie.