Kleine kindjes, niet alleen kleine zorgen

Kleinebroer kreeg donderdagavond zijn laatste vaccinaties bij Kind en Gezin: polio en meningokokken type C. Meer dan wat koorts de komende dagen moesten we niet verwachten als bijwerking volgens de dokter en gezien we in het verleden ook niet meer dan dat als reactie hadden gezien bij beide kinderen, maakten we ons geen zorgen.

Donderdagnacht zeurde en woelde kleinebroer, zonder koorts te maken. We dachten dat het aan de warmte lag en maakten ons geen zorgen.

Vrijdag had kleinebroer een zeurdag in de crèche. Hij had amper een uurtje geslapen en zijn stoelgang was wat raar van kleur en vorm. Verder had hij wel flink gegeten en leuk gespeeld. We dachten dat het aan de warmte lag en maakten ons geen zorgen.

We rijden rechtstreeks van de crèche naar de winkel om boodschappen te doen en eten onderweg een snelle hap. Aan tafel valt het ons plots op dat zijn rechterarm en -schouder erg dik zijn en we trekken zijn mouw omhoog. We maken ons op slag wél zorgen! Zijn bovenarm en schouder zijn dik en hard en rood opgezwollen, op de plaats waar hij gisteren een spuit gekregen heeft.

Vermits we nog op ziekenbezoek wilden gaan bij bomma en dus al op weg waren naar het ziekenhuis, beslissen we om eerst op spoed te stoppen in de hoop dat een kinderarts even wil kijken wat dit kan zijn.

Na 2 uur wachten wordt kleinebroer onderzocht. De assistente is zenuwachtig, volgens mij heeft ze zoiets nog nooit gezien. Meer dan een half uur wordt kleinebroer aan een minutieuze inspectie onderworpen. Voor zover ik er iets van ken, lijkt ze verdacht veel symptomen van hersenvliesontsteking na te kijken. Hij heeft 38.9° koorts en ik krijg het koud en warm tegelijk ondertussen, wat als dit toch veel ernstiger is dan dat we denken?

Uiteindelijk valt kleinebroer uitgeput op mijn schoot in slaap en wachten we tot de assistente terugkomt met de pediater van wacht. Ook nu weer krijg ik de indruk dat ze dit nog nooit gezien heeft, ze lijkt nogal van haar stuk als ze de arm van kleinebroer ziet. Ze vermoedt dat het een infectie is, die binnengedrongen is via het prikgaatje van de naald. Ze stelt voor om eerst antibiotica te geven om de infectie te bestrijden en pas daarna eventueel een cortisonebehandeling tegen allergie te geven. Ze tekent de aangetaste zone aan op zijn arm zodat we de komende 48u nauwlettend de evolutie kunnen opvolgen. Als de plek zich onrustwekkend verder zou verspreiden, worden we onmiddellijk terug op spoed verwacht voor een antibioticakuur via een baxter.

Om 22u30 zijn we eindelijk thuis. Kleinebroer krijgt zijn welverdiende laatste pap en zijn eerste dosis antibiotica, samen met een suppo tegen de pijn en koorts. Helemaal murw gaan we allemaal slapen.

Na een hele rustige nacht worden we allemaal wakker om 7u.
Geen koorts (36.7°) en de plek is stabiel gebleven, oef.

We maken ons al wat minder zorgen, maar gaan nog bange uren tegemoet.