Na twee weekjes deugddoende vakantie, zijn we gisterenavond terug thuisgekomen.
Terug de sleur van alledag.
12 machines was die moeten weggewerkt worden.
Rekeningen die plots "en masse" zijn binnengestroomd.
Kleinebroer die panische angsten krijgt bij het zien van zijn eigen bed en kamer, heel de boel bijeenkrijst en uiteindelijk bij ons op de kamer eindigt in zijn reisbedje mét het licht aan, terwijl ik heel de tijd lig te sjjjj-shen.
Maar vooral het vreselijke, niet te vatten nieuws dat Junior, speelkameraadje van kleinebroer in de crèche, enkele dagen geleden samen met zijn zusje, is vermoord door zijn eigen mama. Er zijn geen woorden voor. En zo'n drama's zijn altijd erg en doen mij altijd een beetje huilen. Maar als het zo dichtbij komt, ben je gewoon sprakeloos.
Lieve Junior, lieve Julie, slaap zacht, daarboven tussen de sterren...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
OHOH, ik krijg er kippevel van.Veel sterkte...
Onbegrijpelijke
Ik had het in het nieuws gehoord, maar als ik het hier weer lees krijg ik er opnieuw kou van.
Oh shit zeg, kende jij die kindjes?
Mijn jongste kreeg er nachtmerries van omdat het zo dicht in de buurt is gebeurd.
Een reactie posten