Update

Grotebroer maakte de afgelopen weken enkele heel belangrijke momenten mee in zijn leven:

- de stap naar het eerste leerjaar
- een juf waar hij begin oktober al terug afscheid van moest nemen
- zijn juf die dan begin oktober terugkwam uit bevallingsverlof
- een juf die speciaal voor hem elke dinsdag even langskomt (gon-begeleiding)
- stress en drukte waardoor hij af en toe blokkeert en onder zijn bank kruipt
- een beloningssysteem waarmee hij tv- en computerminuten kan verdienen (én dat heel goed werkt)
- de sportacademie van Kapellen waar hij vol enthousiasme elke dinsdagavond naartoe gaat en waar hij zich heel goed heeft weten aanpassen in de groep
- het voetbalkamp in Merksem waar hij tijdens de herfstvakantie met 2 klasvriendjes naartoe is gegaan (3 dagen van 9u - 16u), waar hij de tijd van zijn leven heeft beleefd en een échte medaille én een leren voetbal heeft gekregen, maar vooral waar hij weer een stapje dichter naar zijn zelfstandig-zijn heeft gezet (en waar wij dan weer méér dan apetrots op zijn)
- zijn allereerste rapport, een heel goed rapport zelfs!

Hij heeft het moeilijk, dat wel. Thuis gaat het de ene week al wat beter dan de andere. Kleinebroer werkt hem soms wel op de zenuwen en ik betrap me erop dat ik heel vaak moet gendarmen tussen die twee. Op school heeft hij al een paar keer een echte blokkering gehad, waarbij hij onder zijn bank kruipt met de ogen toe en de handen op de oren. Voor ons een schok om te horen, zulk gedrag heeft hij thuis nooit. Gelukkig zijn wij meer dan tevreden over de opvang van problemen door de school, we hebben ook al enkele evaluatievergaderingen gehad, samen met directie, CLB, gon-begeleiding en het zorgteam van de school. Hij heeft nu een speciale plaats gekregen in de klas, in een prikkelarme hoek en aan de zijkant van zijn bank is een plaat gevezen waardoor hij rechts ook niet meer wordt afgeleid door de bewegingen van andere kinderen (hij ziet eigenlijk zo goed als alleen de juf nog). Voor de momenten dat het te druk is voor hem qua lawaai (waar hij supergevoelig voor is), heeft hij een koptelefoon gekregen die hij dan mag opzetten (en die filtert dan het ergste geluid weg). Sinds die aanpassingen heeft hij geen blokkage meer gehad, misschien toeval, maar we zijn optimistisch.

Ik vind het wel bewonderenswaardig dat de school al die moeite wil doen om grotebroer het zo aangenaam mogelijk te maken in de klas. Wij stonden in het begin toch wat sceptisch tegenover deze school, die in de omgeving bekend staat als heel prestatiegericht. Het doet ons dan ook heel veel deugd dat dit niet waar is en dat zij bereid zijn om ons kind met extra aandacht en zorgen te omringen zodat hij zich goed en gelukkig blijft voelen. Want daar draait het wel om hé, dat hij zich goed moet voelen. En dat is voorlopig wel het geval, hij gaat nog altijd dolgraag naar school, al wordt hij wel moe omdat hij zoveel moet werken nu :-)