Slecht

Ik zou eigenlijk heel hard aan het studeren moeten zijn, maar het lukt me niet vandaag. Motivatie weg, goesting weg, ik heb teveel zorgen.

Het probleem met grotebroer gaat aangepakt worden, maandag worden we al verwacht in het UCKJA, samen met de GON-begeleidster en de juf van grotebroer. Benieuwd wat de kinderpsychiater gaat kunnen zeggen over zijn fantasie en stemmetjes.

Na mijn totaal onverantwoorde en onpedagogische uitbarsting van vorige week, is grotebroer er toch in geslaagd om woensdag, donderdag en vrijdag alleen maar met lachende gezichtjes en dikke pluimen in zijn boekje naar huis te komen. Ergens zou ik er blij mee moeten zijn, maar ik zit er ferm mee verveeld dat ik het op deze manier heb moeten gedaan krijgen. Resultaat: toen hij gisterenavond thuiskwam met één droevig gezichtje, begon hij al direct te wenen en te panikeren toen hij mij zag... Ik heb mijn eigen kind doodsbang gemaakt, wat een slecht mens ben ik toch :-(((

Ik geef het toe: ik begrijp mijn kind niet. En ik denk dat ik ergens diep vanbinnen ook niet wil dat ik hem begrijp. Dat ik enkel wil dat hij een gewoon kind is, normaal, zoals de rest, onopvallend en met de stroom mee. Ik negeer en lach weg, terwijl ik heel diep vanbinnen weet dat dit niet de oplossing is.

Je ziet soms zo van die melige powerpointpresentaties of filmpjes waarin je wordt wijsgemaakt dat kinderen met een handicap hun mama's zouden kiezen omwille van hun geduld en andere fantastische capaciteiten.

Wel, ik ben de meest ongeduldige, meest chaotische en vooral meest irrationele moeder die je maar kan treffen als autistisch kind. Wie het ooit in zijn hoofd heeft gehaald om mij een kind met zoveel zorgen toe te vertrouwen, moet voorzekers niet goed uitgeslapen zijn geweest. Volgens mij ben ik volop bezig met hem te verpesten voor de rest van zijn leven en maak ik zijn problemen alleen maar erger.

Laat het vooral duidelijk zijn: ik hou van grotebroer. Onvoorwaardelijk. Zoveel zelfs dat het pijn doet als ik er nog maar aan denk dat hem iets zou overkomen. Ik wil hem beschermen tegen alles wat stout en lelijk is in deze maatschappij. Ik zou met hem op een onbewoond eiland gaan wonen om ervoor te zorgen dat hij nooit verdriet heeft of zich verlaten voelt. Ik zou mijn leven voor hem geven.

Maar ik ben niet de beste moeder voor hem. En soms vraag ik mij af of het niet allemaal mijn schuld is...