6 jaar!

Grotebroer wordt 6 jaar vandaag.

6 jaar van vreugde en verdriet, van lachen en plezier, van pijn en troosten, van oneindig veel houden-van "tot in de ruimte en voorbij de hemel".

De grote dag zelf is toen geëindigd met drama en paniek, maar een gelukkige afloop met veel gekrijs en een prachtige jongen als beloning voor het lange wachten. Ook de weken en maanden die erop volgden brachten een heuse rollercoaster van emoties met zich mee. Euforie, zwarte gaten, vlinders in de buik. Elke keer weer op en neer, van uitbundige blijdschap tot bodemloze uitzichtloosheid. Maar ook daar vochten we ons door.

Het laatste jaar bracht opnieuw een mallemolen op gang die ons tot het uiterste getest heeft. Ook nu weer brak ik even. Ook nu weer dacht ik "Waarom? Waarom jij? Waarom ik?".

Maar dan ben jij er weer. Zonnetje van mijn hart. Kindlief waar ik zoveel van hou. Mama huilt terwijl ze dit schrijft. Omdat ik eindelijk weet wat het is, die moederliefde waar alle boekjes over schrijven. Die roze wolk, het "mijn kind, schoon kind", de leeuwin die haar welp beschermen zal, koste wat het kost.

Want mama houdt van jou, lieve jongen. Heel veel. Zoveel dat het pijn doet soms. Als ik denk wat je nog te wachten staat in het leven. Ik zou je altijd en eeuwig willen beschermen tegen die boze harde wereld. Maar jij vindt zelf je weg wel, dat weet ik nu. Het is alleen zo moeilijk om je los te laten. Om je te zien vallen en weer opstaan.

Maar ik zal er zijn. Altijd. En eeuwig ook. Dat beloof ik je.

Gelukkige verjaardag, flinke vent.