Op kamp

Grotebroer blijft op school kamperen vanavond.

Een hele onderneming, 43 kleuters te slapen leggen in de turnzaal.

Gisterenavond hebben we zijn luchtmatras geïnstalleerd. Niet naast zijn beste vriendje, maar naast het bed van juf. Hij vroeg het zelf, de lieverd. Opmerkelijk hoe het toch weer duidelijk werd dat, ondanks zijn stoerdoenerij, hij onmiddellijk steun zocht bij zijn juf door haar arm vast te nemen en er kusjes op te geven. Voor mij het teken dat hij het er toch moeilijker mee heeft dan hij zelf laat uitschijnen. Zijn manier om te laten zien dat hij wel wil, maar toch bang is.

Ik heb er alle vertrouwen in, de juf heeft veel begrip voor zijn situatie. Hoe jong ze ook is, ze heeft op die paar maanden tijd het hart van zowel grotebroer als mij ingepalmd met haar geduld en nieuwsgierigheid. Ze heeft zich opengesteld voor onze goede raad en kwam ook zelf met haar vragen naar ons. Alles wilde ze weten om grotebroer op de juiste manier te begeleiden en stimuleren.

Of ik veel ga slapen vannacht, weet ik niet. Het is niet de eerste keer dat grotebroer uit logeren gaat. Ergens geloof ik in hem, mijn flinke jongen. Maar de gsm ligt al aan de lader om zeker opgeladen te zijn voor de lange, stille nacht.