Uit de bol

Deze ochtend in de auto helemaal uit de bol gegaan dankzij dit nummer:



Als ik zo rond mij heen kijk, 's morgens in de file, zie ik soms wel eens mensen die op dat ogenblik naar hetzelfde nummer luisteren. Althans, dat valt toch af te leiden uit hun bewegingen en mimiek die synchroon lopen met de mijne. Even vaak zie je alleen maar zure en gefrustreerde gezichten waar de wanhoop op geschreven staat.

Ik weet het, ik ben ook geen ochtendmens. Zolang de kinderen niet zijn afgezet op crèche of school ben ik één brok zenuwen en gejaagdheid, zeker niet hét toonbeeld van rust en kalmte. Maar vanaf het ogenblik dat ik alleen in de wagen sta aan te schuiven op weg naar de Ring, begin ik mij te ontspannen. Alle zorgen even van de baan, mijn plichten zijn vervuld, ik kan gerust zijn. En dan denk ik alleen nog maar aan de wijze woorden van mijn vader, gesproken tijdens de urenlange oefensessies die uiteindelijk tot mijn rijbewijs zouden leiden: "moktoenidruk want ge zult er ni rapper mee zijn".

Dus maak ik mij niet druk, verre van zelfs! Tijd zat om rustig rond te kijken, een boke te eten, wat mee te neuriën (bij slome nummers) of mee te brullen (bij Daft Punk dus bijvoorbeeld).

Maar wel alleen 's morgens, tijdens de ochtendspits. Want 's avonds heb ik geen tijd. Dan wil ik net als alle andere honderden mama's niet dat mijn kinderen als laatste worden opgehaald en haast ik mij als een bezetene naar huis. Dan zet ik liever Klara op zodat ik kalm blijf terwijl ik mij tussen mastodonten van vrachtwagens wring en zo 2 plaatsjes opschuif in de lange rij op weg naar huis.