zou ik zo graag eens willen verdwijnen.
Gewoon, even weg zijn.
Maar dan zonder dat iemand het merkt.
Zonder dat iemand me mist of zoekt.
Even rust en stilte, terwijl de wereld verder doordraait.
Ergens, in een parallel universum.
Waar ik kan roepen en tieren,
huilen en schreeuwen,
lachen, luisteren, liggen.
Nietsdoen.
Vaak, héél vaak
voel ik mij alsof ik in dat parallel universum zit.
Terwijl ik nog volop in het "hier" ben.
Alsof ik helemaal gek word.
Iedereen roept en tiert,
huilt en schreeuwt,
lacht naar mij, lacht met mij.
Lacht om mij.
Vandaag voel ik mij slecht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hele dikke knuffel! Mocht je er iets aan hebben: ik vind je een superlieve en -straffe madame! Vandaar ook dat ik je blog een award heb gegeven. Kijk maar eens op de mijne ;-)
Een reactie posten